Αργεντινή

Αργεντινή

Η Αργεντινή είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς κρασιού στον κόσμο και συγκεκριμένα ο 5ος μεγαλύτερος, με μακρά ιστορία στην οινοπαραγωγή και ένα μοναδικό μικροκλίμα που συνδυάζει τα στοιχεία του τροπικού κλίματος, των ερήμων και του μεγάλου υψομέτρου.

Λίστα Πλέγμα

Φθίνουσα Ταξινόμηση
Σελίδα:
  1. 1
  2. 2
  1. Τυπικό δείγμα της σπάνιας αυτης ποικιλία&sigma...

  2. -21% Extra brut, Trapiche

    Εξαιρετική πρόταση!

  3. Ένα νεοκοσμίτικο βαρελάτο Chardonnay, που θα εκτ&i...

  4. Ένα νεοκοσμίτικο βαρελάτο Chardonnay, που θα εκτ&i...

  5. Κρασί με μοναδικό χαρακτήρα από αυτήν την γηγ&ep...

  6. Ένα μοναδικό Chardonnay απο αμπελώνες μεγάλου υψ&omicro...

  7. -29% Catena Alta Chardonnay, Catena Zapata

    Ένα μεγάλο Chardonnay!

Λίστα Πλέγμα

Φθίνουσα Ταξινόμηση
Σελίδα:
  1. 1
  2. 2

Η Αργεντινή είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς κρασιού στον κόσμο και συγκεκριμένα ο 5ος μεγαλύτερος, με μακρά ιστορία στην οινοπαραγωγή και ένα μοναδικό μικροκλίμα που συνδυάζει τα στοιχεία του τροπικού κλίματος, των ερήμων και του μεγάλου υψομέτρου.

Ας ξεκινήσουμε με λίγη Ιστρορία

Κατά τη διάρκεια του ισπανικού αποικισμού της Αμερικής, μοσχεύματα αμπέλου μεταφέρθηκαν στο Σαντιάγο ντελ Εστέρο το 1557 και η καλλιέργεια του σταφυλιού και της παραγωγής κρασιού επεκτάθηκε πρώτα σε γειτονικές περιοχές και στη συνέχεια σε άλλα μέρη της χώρας. Ο πρώτος καταγεγραμμένος εμπορικός αμπελώνας ιδρύθηκε στο Σαντιάγο ντελ Εστέρο το 1557 από Ιησουίτες ιεραπόστολους και ακολούθησε επέκταση των αμπελώνων στη Μεντόζα στις αρχές της δεκαετίας του 1560 και στο Σαν Χουάν μεταξύ 1569 και 1589. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι ιεραπόστολοι και οι άποικοι στην περιοχή άρχισαν την κατασκευή καναλιών άρδευσης και φραγμάτων που θα κατέβαζαν νερό από τους παγετώνες των Άνδεων που λιώνουν για να συντηρήσουν τους αμπελώνες και γενικά την γεωργία. 

Ένας επαρχιακός κυβερνήτης, ο Domingo Faustino Sarmiento, έδωσε οδηγίες στον Γάλλο γεωπόνο, τον Miguel Aimé Pouget να φέρει μοσχεύματα αμπέλου από τη Γαλλία στην Αργεντινή. Από τα αμπέλια που έφερε ο Πουζέ ήταν τα πρώτα αμπέλια Malbec που φυτεύτηκαν στη χώρα αυτή.

Καθώς η βρεφική βιομηχανία κρασιού της Αργεντινής συγκεντρώθηκε στο δυτικό τμήμα της χώρας ανάμεσα στους πρόποδες των βουνών, τα πληθυσμιακά κέντρα της χώρας αναπτύχθηκαν στα ανατολικά. Η μεταφορά κρασιού μέσω ενός μακρινού ταξιδιού με τρένο έβαλε φρένο στην ανάπτυξη της οινοβιομηχανίας που δεν θα βελτιωνόνταν μέχρι την ολοκλήρωση του σιδηροδρόμου της Αργεντινής το 1885 που συνέδεε την πόλη της Μεντόζα με το Μπουένος Άιρες. Ο Don Tiburcio Benegas, κυβερνήτης της επαρχίας Mendoza και ιδιοκτήτης του οινικού κτήματος El Trapiche , έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη χρηματοδότηση και την προώθηση της κατασκευής του σιδηροδρομικού δικτύου, πεπεισμένος ότι για να επιβιώσει η βιομηχανία κρασιού της Αργεντινής χρειαζόταν μια αγορά.

Ο 19ος αιώνας είδε και το πρώτο κύμα μεταναστών από την Ευρώπη. Πολλοί από αυτούς τους μετανάστες διέφευγαν από τη μάστιγα της επιδημίας της φυλλοξήρας που κατέστρεψε τους αμπελώνες στην πατρίδα τους και έφεραν μαζί τους την τεχνογνωσία και τις οινοποιητικές τους γνώσεις στο νέο τους σπίτι.

Παραδοσιακά, οι Αργεντινοί οινοπαραγωγοί ενδιαφέρονταν περισσότερο για την ποσότητα παρά για την ποιότητα των κρασιών που παράγαν, με τη χώρα να καταναλώνει το 90% του κρασιού που παράγει (45 λίτρα ετησίως ανά κάτοικο σύμφωνα με τα στοιχεία του 2006) κάτι που φανερώνει ότι το κρασί είναι άρηκτα συνδεδεμένο με την κουλτούρα των Αργεντίνων (βλέπε Asado). Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Αργεντινή παρήγαγε περισσότερο κρασί από οποιαδήποτε άλλη χώρα εκτός Ευρώπης, αν και το μεγαλύτερο μέρος του θεωρούνταν μη εξαγώγιμο. Ωστόσο, η επιθυμία για αύξηση των εξαγωγών και της παγκόσμιας αναγνώρισης έφερε στροφή προς την ποιότητα. Τα κρασιά της Αργεντινής άρχισαν να εξάγονται κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και επί του παρόντος αυξάνονται σε δημοτικότητα, καθιστώντας την πλέον ως τον μεγαλύτερο εξαγωγέα κρασιού στη Νότια Αμερική. Η υποτίμηση του πέσο Αργεντινής το 2002 τροφοδότησε περαιτέρω τη βιομηχανία καθώς το κόστος παραγωγής μειώθηκε και ο τουρισμός αυξήθηκε σημαντικά, δίνοντας χώρο σε μια εντελώς νέα έννοια του οινοτουρισμού στην Αργεντινή.

Η Αργεντινή είναι ξακουστή για τα κρασιά Malbec της που έχουν λάβει διθυραμβικές κριτικές και για το Torrontes μια γηγενής λευκή αρωματική ποικιλία, που καλλιεργείται από τις αρχές του 1700 και πλέον είναι διεθνώς αναγνωρισμένη.

Τέλος αξίζει να αναφέρουμε ότι τον Νοέμβριο του 2010, η κυβέρνηση της Αργεντινής ανακήρυξε το κρασί ως εθνικό ποτό της Αργεντινής.

Terroir

Οι αμπελώνες της Αργεντινής  είναι απλωμένοι δίπλα στον ωκεανό και στους πρόποδες των βουνών των Άνδεων με το μεγαλύτερο μέρος των αμπελώνων της να βρίσκεται μεταξύ 600 και 2.200 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ να αναφέρουμε ότι δεν του άγγιξε ποτέ η φυλλοξήρα. Το τοπίο περιλαμβάνει από απόκρημνες ορεινές κοιλάδες και χωριά κάκτων στο βορρά, ερήμους και κοιλάδες στο κέντρο και καταπράσινα δάση στην ακτογραμμή του ωκεανού.

Οι αμπελώνες σε υψηλό υψόμετρο έχουν δροσερές νυχτερινές θερμοκρασίες που βοηθούν στη διατήρηση της οξύτητας στα κρασιά. Τα αμπέλια έχουν άφθονη ηλιοφάνεια και πολύ χιονι, που λιώνοντας βοηθάει για την άρδευση τους. Με αυτήν την ποικιλομορφία εδαφών, μικροκλιμάτων και υψομέτρων δημιουργούνται πολλά διαφορετικά terroir, τα αμπέλια αναπτύσσονται κάτω από πολύ διαφορετικές συνθήκες. Ειδοποιος διαφορά είναι το υψόμετρο, το οποίο αντισταθμίζει το γεωγραφικό πλάτος, δεδομένου ότι, για κάθε 150 μέτρα ανάβασης, η μέση θερμοκρασία πέφτει κατά 1°C. Όσο το τοπίο αλλάζει, αλλάζουν και τα κρασιά. Αυτές οι συνθήκες οδηγούν σε παχουλά, βαθύχρωμα κρασιά από τα οποία το Malbec είναι η πιο σημαντική ποικιλία.

Πέρα από το υψόμετρο, ο κοινός παρονομαστής στο κρασί της Αργεντινής είναι η έρημος, δεδομένου ότι το 99% των αμπελώνων είναι φυτεμένα σε αρδευόμενες οάσεις. Αυτό επηρεάζει τα κρασιά σε τρία σημεία:
- Η ποσότητα νερού που λάβει το αμπέλι είναι πάντα ελεγχόμενη, άρα οι σοδειές είναι κατά προσέγγιση σε όγκο και ποιότητα, εκτός από χρονιές με ακραία καιρικά φαινόμενα
- Υπάρχει σταθερή ηλιοφάνεια και αυτό φτιάχνει κόκκινα κρασιά με βαθύ πορφυρό χρώμα.
- Η θερμοκρασία μεταξύ ημέρας και νύχτας διαφέρει πολύ και έτσι γίνεται μια φυσική συστολή και διαστολή στις ρώγες των σταφυλιών και παράγει κόκκινα με δομή και σώμα. 

Έτσι, στις ερήμους που είναι χαμηλά, όπως στα ανατολικά της Μεντόζα ή τις κεντρικές πεδιάδες της San Juan, έχουμε αρωματικά κόκκινα με ελαφριά δομή, ενώ στα αμπελοτόπια με μεγάλο υψόμετρο, όπως Uco Valley, Luján de Cuyo and the Valleys of Calchaquíes, έχουμε φρουτώδη κόκκινα, με καλή δομή και φυσική συγκέντρωση.

Λόγω του μεγάλου υψομέτρου και της χαμηλής υγρασίας των κύριων οινοπαραγωγικών περιοχών, οι αμπελώνες της Αργεντινής σπάνια αντιμετωπίζουν προβλήματα εντόμων, μυκήτων, μούχλας και άλλων ασθενειών των σταφυλιών που επηρεάζουν τους αμπελώνες άλλων χωρών. Αυτό επιτρέπει την καλλιέργεια με λίγα ή καθόλου φυτοφάρμακα και την εύκολη παραγωγή ακόμη και βιολογικών κρασιών .

Οινοποιητικές Περιοχές

Οι σημαντικότερες οινοπαραγωγικές περιοχές της χώρας βρίσκονται στις επαρχίες Mendoza, San Juan και La Rioja. Η Salta, η Catamarca, το Río Negro και πιο πρόσφατα το νότιο Μπουένος Άιρες είναι επίσης οινοπαραγωγικές περιοχές.

Η Mendoza είναι η μεγαλύτερη και πιο σημαντική αμπελοοινική περιοχή, αντιπροσωπεύοντας το 75% των αμπελώνων της Αργεντινής. Τα κόκκινα κρασιά είναι το επίκεντρο εδώ και ορισμένες περιοχές ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες όσον αφορά την ποιότητα. Οι υποπεριοχές Maipú, Luján de Cuyo και Uco Valley έχουν τα υψηλότερα υψόμετρα, γεγονός που οδηγεί σε κρασιά με υψηλότερη οξύτητα. Η οξύτητα είναι υπέυθυνη για την φρεσκάδα και τις δυνατότητες παλαίωσης. Άλλες περιοχές της Mendoza που παράγουν καταπληκτικά κρασιά είναι το San Raphael και η Santa Rosa, όπου υπάρχουν πολλά παλιά αγροτεμάχια αμπέλου που παράγουν πιο συμπυκνωμένα κρασιά.

Κύριες Ποικιλίες

Υπάρχουν πολλές διαφορετικές ποικιλίες σταφυλιών που καλλιεργούνται στην Αργεντινή, αντανακλώντας τις πολλές ομάδες μεταναστών της χώρας. Οι Γάλλοι έφεραν το Malbec, το οποίο κάνει τα περισσότερα από τα πιο γνωστά κρασιά της Αργεντινής. Οι Ιταλοί έφεραν αμπέλια που ονόμασαν Bonarda, αν και το Αργεντινικο Bonarda φαίνεται να είναι το Douce noir της Savoie, γνωστό και ως Charbono στην Καλιφόρνια και δεν έχει τίποτα κοινό με τα ελαφριά φρουτώδη κρασιά που παρασκευάζονται από το Bonarda Piemontese στο Πιεμόντε. Το Torrontes είναι ένα άλλο τυπικά αργεντίνικο σταφύλι και βρίσκεται κυρίως στις επαρχίες La Rioja, San Juan και Salta, ανήκει στην οικογένεια της Malvasia που παράγει αρωματικά λευκά κρασιά και πρόσφατα καλλιεργήθηκε στην Ισπανία. Ευρέως καλλιεργούνται επίσης το Cabernet Sauvignon, το Syrah, το Chardonnay και άλλες διεθνείς ποικιλίες που δίνουν εξαιρετικά αποτελέσματα.