WINE PROFILE
- Χαμηλό
- Μέτριο-
- Μέτριο
- Μέτριο+
- Υψηλό
-
- Αρωματικό
-
- Πολύπλοκο στη μύτη
-
- Σώμα
-
- Οξύτητα
-
- Επίγευση
-
- Δυνατότητα Παλαίωσης
Λεπτομέρειες
Απαλό λεμονοπράσινο χρώμα, με έντονη μύτη εσπεριδοειδών όπως γκρέιπφρουτ και λάιμ, λευκόσαρκου ροδάκινου, αχλαδιού, άνθεων λεμονιάς και ίχνη μεταλλικότητας. Φρουτώδες στόμα, με τονισμένη οξύτητα, αρώματα λευκών φρούτων, κίτρου, τριαντάφυλλου πλαισιωμένα από αρώματα πέτρας και μετάλλου.
- Παραγωγός
- Κτήμα Αβαντίς
- Χρώμα
- Λευκός
- Φιάλη
- 750 ml
- Χώρα Προέλευσης
- Ελλάδα
- Κατηγορία Ποιότητας
- ΠΓΕ
- Περιοχή Προέλευσης
- Εύβοια
- Δυνατότητα Παλαίωσης
- Πίνεται Φρέσκο(1-2 χρόνια)
- Κατάσταση
- Ήσυχος
- Γλυκύτητα
- Ξηρός
- Ποικιλίες
- Μαλαγούζια
- Θερμοκρασία σερβιρίσματος
- Λευκά 7-11°C
Κτήμα Αβαντίς
Η ιστορία του Απόστολου ξεκινάει το 1994 στο χωριό Μύτικας στην Ευβοια. Πρόκειται για μία αμπελουργική παραδοσιακά περιοχή που οι ντόπιοι ακόμη και σήμερα την ονομάζουν Αμπέλια. Ανάμεσα σε αμπελώνες και άλλες καλλιέργειες μπολιάστηκε με το μικρόβιο του σταφυλιού και του κρασιού. Το πρώτο μπουκάλι Αβαντίς εμφιαλώθηκε από τον Απόστολο στις 5 Μαρτίου 1994, σοδειάς 1993. Έχτισε ένα μικρό οινοποιείο δίπλα στο πατρικό του σπίτι και ξεκίνησε γεμάτος όνειρα και πάθος…
Ο παππούς Απόστολος, από τον οποίο πήρε το όνομά του ο Απόστολος Μούντριχας, ήταν ο πρώτος Οινοποιός της οικογένειας. Φόρτωνε το γαϊδαράκι με τα κοφίνια γεμάτα σταφύλια, τα πάταγε στο πατητήρι (που ήταν δίπλα στο σπίτι του) και κάτω από την τωρινή κουζίνα του Οινοποιείου – στο τότε πυθουλάκι, ζύμωνε το κρασί του στις τσιμεντένιες δεξαμενές και το πούλαγε χύμα στην αγορά του Βόλου. Ο Νίκος Μούντριχας, πατέρας του Απόστολου, ήταν ο άνθρωπος που βοήθησε και στήριξε τον γιο του, από το κλάδεμα του αμπελιού και την παραγωγή του κρασιού, τις πρώτες παραγγελίες, ήταν εκεί δίπλα του σε όλα.
Οι αμπελώνες βρίσκονται στην κεντρική Εύβοια όπου ο κρύος χειμώνας, το ζεστό καλοκαίρι και το ξηρό φθινόπωρο βοηθούν την άριστη φαινολική ωρίμανση των σταφυλιών.
Κατά την διάρκεια του χρόνου οι κρύοι άνεμοι που πνέουν από τον βορρά από το όρος Δίρφη (1743m.), στεγνώνουν τα φύλλα των αμπελώνων, αποφεύγοντας έτσι την ανάπτυξη ασθενειών. Όλα αυτά είναι στοιχεία ενός μοναδικού terroir, του μικροκλίματος των αμπελώνων του Κτήματος Αβαντίς. Οι ποικιλίες που έχουν φυτευτεί είναι γηγενείς ευβοϊκές αλλά και διεθνείς.
Σε ένα αμπελοτεμάχιο του αμπελώνα του Αφρατίου έχουν φυτευτεί 6 διαφορετικοί κλώνοι της ποικιλίας Syrah.
Το οινοποιείο είναι στον Μύτικα και διαθέτει υπερσύγχρονα μηχανήματα οινοποίησης με σύγχρονη παραλαβή σταφυλιών, πνευματικό πιεστήριο κλειστού τύπου ψυχόμενο για την διευκόλυνση της κρυοεκχύλισης, χώρο γλευκοποίησης και ζύμωσης με ανοξείδωτες δεξαμενές και οινοποιητές με ενσωματωμένο πρόγραμμα ανακύκλωσης και την crème a la crème των οινοποιητών, τον Γανυμήδη. Χώρο εμφιάλωσης αποτελούμενο από σύγχρονο πλυντήριο φιαλών, γραμμή εμφιάλωσης με σύστημα πλήρωσης κενού με άζωτο, περιστροφική ετικετέζα, υπόγεια κάβα ωρίμανσης των βαρελιών και παλαίωσης των κρασιών και χώρο γευστικής δοκιμής.
Μαλαγούζια
Η μαλαγουζιά εχει συμβάλει τα μέγιστα στην αναγέννηση που έχουν σημειώσει τα σύγχρονα ελληνικά κρασιά, όπως διαπιστώνεται τα τελευταία είκοσι χρόνια. Στη δεκαετία του 1970, η μαλαγουζιά θεωρείτο εξαφανισμένη και την ήξεραν ελάχιστοι. Σήμερα, μετά από επίπονη εργασία πανεπιστημιακών καθηγητών, κορυφαίων καλλιεργητών και οινολόγων, η μαλαγουζιά θεωρείται ευρέως ως σταφύλι παγκόσμιας εμβέλειας, που δίνει έξοχα ξηρά λευκά κρασιά, καθώς επίσης και μερικά εκπληκτικά γλυκά.
Η μαλαγουζιά δίνει κρασιά με μέτρια απαλό κιτρινοπράσινο χρώμα και πολύ έντονη, εξαιρετικά εκφραστική μύτη, με νύξεις ροδάκινου, πράσινης πιπεριάς, βασιλικού και λουλουδιών. Στο στόμα, το κρασί είναι στρογγυλό, γεμάτο, αλλά πάντα φρέσκο, με μετρίως υψηλά επίπεδα αλκοόλης. Τα γλυκά κρασιά παράγονται από σταφύλια όψιμου τρύγου, γεγονός που τα καθιστά ακόμα πιο πυκνά και αρωματικά. Γενικά, η ωρίμαση σε βαρέλι κολακεύει τη μαλαγουζιά, αν και τα κρασιά δεξαμενής είναι εξίσου εντυπωσιακά. Προέλευση της εν λόγω ποικιλίας θεωρείται η δυτική πλευρά της κεντρικής Ελλάδας (Αιτωλοακαρνανία), όπου ήταν γνωστή κυρίως για την παραγωγή γλυκών κρασιών. Σύγχρονες καλλιέργειες εμφανίστηκαν ξανά στον αμπελώνα στη Χαλκιδική, ενώ υπάρχουν πολυάριθμοι παραγωγοί που καλλιεργούν πια μαλαγουζιά, που απαντάται έτσι, σε πολλές αμπελουργικές περιοχές της Ελλάδας.
Τα κρασιά από αυτήν είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα αρωματικών λευκών κρασιών, γεμάτα ζωντάνια και πολυπλοκότητα. Τα ξηρά συνοδεύουν ιδανικά λαχανικά και γενικότερα σαλάτες, ακόμα και αγκινάρες, που είναι γνωστές για τη δυσκολία τους στο συνδυασμό με κρασί. Τα γλυκά είναι θαυμαστοί συνοδοί επιδόρπιων με φρούτα. Παραδόξως, η ξηρή μαλαγουζιά μπορεί να εξελιχθεί στη φιάλη για τέσσερα ή περισσότερα χρόνια, ενώ τα γλυκά κρασιά χρειάζονται τέσσερα έως επτά χρόνια για να ξεδιπλώσουν το δυναμικό τους, αν και διατηρούνται καλά και μετά από αυτό το χρονικό διάστημα.
