Βάσει χρώματος

Διακρίνουμε λευκά, ροζέ και ερυθρά κρασιά. Το χρώμα εξαρτάται από την ποικιλία του σταφυλιού και την μέθοδο οινοποίησης.

Βάσει υπολειμματικών σακχάρων

Εξαρτάται από την περιεκτικότητα σε υπολειμματικά σάκχαρα, έτσι έχουμε ξηρά, ημίξηρα, ημίγλυκα και γλυκά κρασιά. Τα ξηρά περιέχουν 1-5g/l υπολειμματικά σάχαρα, τα ημίξηρα 5-20g/l υπολειμματικά σάχαρα, τα ημίγλυκα 20-50g/l υπολειμματικά σάχαρα, τα γλυκά 50-100g/l υπολειματικά σάχαρα. Η γλυκύτητά τους οφείλεται στα σάκχαρα που παραμένουν αζύμωτα εάν διακοπεί η αλκοολική ζύμωση. Η διακοπή μπορεί να είναι φυσική, όπως στην περίπτωση των Φυσικώς Γλυκών Οίνων (Vins Naturellement Doux) ενώ στα Vins de Liquer η διακοπή της αλκοολικής ζύμωσης πραγματοποιείται με την προσθήκη αλκοόλης.

Βάσει περιεκτικότητας σε διοξείδιο του άνθρακα

Διακρίνουμε τα ήρεμα κρασιά, τα ημιαφρώδη κρασιά και τα αφρώδη κρασιά. Το αέριο μπορεί να προέρχεται από την αλκοολική ζύμωση και να έχει διατηρηθεί στο κρασί (Φυσικώς Αφρώδεις Οίνοι) ή να έχει προστεθεί εκ των υστέρων (Τεχνητώς Αφρώδεις Οίνοι).

Βάσει οινοπνεύματος

Ειδικά μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ένα κρασί ως φυσικό ή ως ενδυναμωμένο αν έχει υπάρξει προσθήκη αλκοόλης.

Βάσει ποιότητας

Τέλος βάσει ποιότητας και νομοθεσίας της ευρωπαϊκής κοινότητας χωρίζουμε τα κρασιά σε V.Q.P.R.D. (Οίνοι Ποιότητας Παραγόμενοι σε Καθορισμένη Περιοχή από τα αρχικά των γαλλικών λέξεων Vins de QualiteProduitsdansune Region Determinee) και τα Επιτραπέζια. Στην πρώτη κατηγορία εντάσσονται τα ΠΟΠ και ΠΓΕ ενώ στην δεύτερη οι τοπικοί οίνοι και οι οίνοι ονομασίας κατά παράδοση.